خب. خیلی وقت بود که میخواستم باز هم وبلاگی بزنم. مدتی پیش ناگهان یادش افتادم و دیگه صبر نکردم و الان اینجام. البته، همونطور که همه ی ما میدونیم، امروزه دنیای وبلاگ نویسی مثل دهه هفتاد و هشتاد نیست، و بازدید ها طبیعتا کم هستن، مخصوصا در گوشه ی دنیا.
خبگوشه ی دنیا که شلوغ نیست. هست؟
گوشه ی دنیا، جای امثال منه. جای امثال کسایی که میخوان برن یه گوشه دنج پناه بگیرن و آرامش رو بغل کنن.
یه گوشه ای که بوی چای گرم میده.